Toen ik jong was hadden we het niet breed. Er was een tijd dat mijn ouders in de bijstand zaten.
Gelukkig zijn we daar vrij snel uit gekomen, met hard werken en zuinig leven.
Nu hebben we het vrij goed. Ik heb een goed betalende baan en hoewel ik vrij veel luxe artikelen koop houden we een goed bedrag over elke maand om te sparen en te beleggen. Nooit all-out gaan, zoals ik vaak zie in mijn omgeving. Een huis kopen op 1 salaris, toch kiezen voor de goedkopere huismerken. Voor elke iPhone die ik koop, koop ik minder andere artikelen.
Ik wil graag geloven dat dit het resultaat is van mijn jeugd.
Ik begin me wel zorgen te maken over mijn kind(eren). Als zij nooit de financiële moeilijke tijden hebben meegemaakt, zullen ze wel leren om verstandig om te gaan met geld?
Laatst las ik een artikel over hoe je geldvragen van kinderen moet beantwoorden
Als mijn kind(eren) de vraag zullen stellen "wat als je jouw baan kwijtraakt?" of "zijn we arm?" dan weet ik niet wat een goed antwoord zal zijn. Tegen die tijd zijn we hypotheek vrij, de crèche is ook allang niet meer nodig en dan gaat 80% van ons inkomen richting vermogensopbouw.
Grote kans ook dat wij minder zijn gaan werken omdat we meer tijd met onze kind(eren) willen besteden.
Doen we er dan verstandig aan om te antwoorden dat we niet HOEVEN te werken?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten